Het schip voer langzaam voorbij. De enorme romp was zwart, de bovenbouw met de stuurkamer en ruimten voor de bemanning, wit geschilderd. Slechts een enkeling liep over het dek; verder leek het schip verlaten. Ik vroeg me af waar het vandaan kwam voordat het de Noordzee was binnen gevaren. Scandinavie , Amerika, Afrika.....? Achter het schip waaierden golven uit totdat ze in brede banen de oever bereikten waar het water rees en hoog opspatte. Ik keek het schip na totdat het na een bocht in het westelijk havengebied verdween. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de zalen van het Tropenmuseum waar je de sfeer kon proeven van andere werelddelen met exotische havens waarin de schepen die door het Noordzeekanaal voeren aanlegden. Als ik ze voorbij zag komen bekroop me soms het gevoel om aan boord te willen zijn om bij het weer verlaten van de sluizen van IJmuiden op weg te gaan naar verre landen en andere culturen. Op menige woensdagmiddag zag ik de zeeschepen passeren. Het was slechts een kwartier fietsen vanaf mijn huis. Soms stak ik over met het pontje wat hun nadering nog spannender maakte. Later ontdekte ik Schiphol dat helemaal aan de andere kant van Amsterdam lag. Om er te komen was ik ruim een uur onderweg maar het opstijgen en landen van de vele vliegtuigen was voor mij steeds opnieuw een indrukwekkende ervaring. Het leek me niet alleen fantastisch om te vliegen maar ik hoopt al snel dat ik ooit de kans zou krijgen om zelf zo'n prachtig toestel te mogen besturen: ik wilde piloot worden. Nu was het ook zo dat ik al op de basisschool door een enthousiast vertellende leraar voorgoed verslingerd was geraakt aan alles wat met het verre verleden te maken had. Archeoloog worden was iets wat al enige tijd prominent op mijn verlanglijstje voor de toekomst stond. Op het VWO bleek echter al spoedig dat ik absoluut geen ster was in exacte vakken zodat ik een opleiding voor piloot wel kon vergeten. Ik zou dus archeoloog worden.
Achteraf heb ik me gerealiseerd dat een piloot binnen een dag naar de andere kant van de wereld kan vliegen terwijl een archeoloog zich binnen dezelfde tijd, als het meezit, duizenden jaren terug in het verleden kan graven. Ook heb ik achteraf kunnen vaststellen dat het beroep van piloot financieel uitermate lucratief is terwijl archeologen, zolang ze geen sensationele ontdekkingen doen, het over het algemeen moeten stellen met een substantieel lager salaris. Kortom als ik piloot was geworden had ik me met een riant inkomen kunnen veroorloven om veel geld en tijd te kunnen spenderen aan mijn favoriete hobby: de archeologie. Misschien win ik de loterij nog wel eens.
Er volgen meer verhalen over mijn speurtocht in het verleden!
Het schip voer langzaam voorbij. De enorme romp was zwart, de bovenbouw met de stuurkamer en ruimten voor de bemanning, wit geschilderd. Slechts een enkeling liep over het dek; verder leek het schip verlaten. Ik vroeg me af waar het vandaan kwam voordat het de Noordzee was binnen gevaren. Scandinavie , Amerika, Afrika.....? Achter het schip waaierden golven uit totdat ze in brede banen de oever bereikten waar het water rees en hoog opspatte. Ik keek het schip na totdat het na een bocht in het westelijk havengebied verdween. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de zalen van het Tropenmuseum waar je de sfeer kon proeven van andere werelddelen met exotische havens waarin de schepen die door het Noordzeekanaal voeren aanlegden. Als ik ze voorbij zag komen bekroop me soms het gevoel om aan boord te willen zijn om bij het weer verlaten van de sluizen van IJmuiden op weg te gaan naar verre landen en andere culturen. Op menige woensdagmiddag zag ik de zeeschepen passeren. Het was slechts een kwartier fietsen vanaf mijn huis. Soms stak ik over met het pontje wat hun nadering nog spannender maakte. Later ontdekte ik Schiphol dat helemaal aan de andere kant van Amsterdam lag. Om er te komen was ik ruim een uur onderweg maar het opstijgen en landen van de vele vliegtuigen was voor mij steeds opnieuw een indrukwekkende ervaring. Het leek me niet alleen fantastisch om te vliegen maar ik hoopt al snel dat ik ooit de kans zou krijgen om zelf zo'n prachtig toestel te mogen besturen: ik wilde piloot worden. Nu was het ook zo dat ik al op de basisschool door een enthousiast vertellende leraar voorgoed verslingerd was geraakt aan alles wat met het verre verleden te maken had. Archeoloog worden was iets wat al enige tijd prominent op mijn verlanglijstje voor de toekomst stond. Op het VWO bleek echter al spoedig dat ik absoluut geen ster was in exacte vakken zodat ik een opleiding voor piloot wel kon vergeten. Ik zou dus archeoloog worden.
Achteraf heb ik me gerealiseerd dat een piloot binnen een dag naar de andere kant van de wereld kan vliegen terwijl een archeoloog zich binnen dezelfde tijd, als het meezit, duizenden jaren terug in het verleden kan graven. Ook heb ik achteraf kunnen vaststellen dat het beroep van piloot financieel uitermate lucratief is terwijl archeologen, zolang ze geen sensationele ontdekkingen doen, het over het algemeen moeten stellen met een substantieel lager salaris. Kortom als ik piloot was geworden had ik me met een riant inkomen kunnen veroorloven om veel geld en tijd te kunnen spenderen aan mijn favoriete hobby: de archeologie. Misschien win ik de loterij nog wel eens.
Er volgen meer verhalen over mijn speurtocht in het verleden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten